Na czym polega naprawa „klejowa” w PDR i jego rodzaje?

Krótko mówiąc …  gdy nie mamy dostępu od spodu blachy.

Niezmiennie we wszystkich autach miejscem takim jest słupek pomiędzy drzwiami a dachem. Występuje tam w nim konstrukcyjne wzmocnienie, którego „nie zaleca” się perforować – wykonywać otworów technologicznych. Wzmocnienie to zaczyna się od pierwszego słupka A do ostatniego C lub D.

Wracając do „metody klejowej” wyróżniamy 2 główne jego rodzaje. Możemy wyciągać wgniotki klejem „na zimno” oraz „na gorąco”.

Metoda klejowa „na zimno”

Na czym polega?

Klej na zimno to specjalna masa (o konsystencji plasteliny), która zachowuje elastyczność i przyczepność w określonej temperaturze, nałożona na „grzybek” i przyklejona w dołku ma dość siły aby wyciągnąć łagodne dołki. Grzybki maja różną średnicę oraz kształt i pozwalają na wyciąganie wgniotek za pomocą młotka bezwładnościowego.

Kiedy się stosuje?

To świetny sposób na wstępne wyciąganie większych wgnieceń metodą PDR. Ogromną zaletą tej metody jest szybkość w porównaniu z mozolnym wypychaniem drutem punktowo, a przy tym ryzyko narobienia tzw. „dziobów” jest zredukowane praktycznie do „zera”. Przy wgniotkach po gradobiciu oraz przy zastosowaniu odpowiedniej wielkości grzybka metoda klejem „na zimno” doskonale sprawdza się przy łagodnych dołkach po gradobiciu. Metoda ta słabo się sprawdza w przypadku wgniotek na elementach aluminiowych ze względu na znacznie większą siłę potrzebną do ich wypchniecia.

Metoda klejowa „na gorąco”

W tej metodzie wykorzystuje się specjalny klej do zastosowań w PDR. Klej ten odznacza się doskonałą przyczepnością do lakieru samochodowego. Uzyskiwana siła jest tutaj większa w porównaniu z metodą z klejem „na zimno”. Uplastyczniony klej nakładamy na specjalne „grzybki” i przyklejamy w odpowiednie miejsce. Po uzyskaniu optymalnej temperatury kleju „grzybek” jest wyszarpywany za pomocą młotka bezwładnościowego lub unoszony za pomocą specjalnego „liftera” np.: firmy KECO.

W razie potrzeby proces jest powtarzany aż do uzyskania pierwotnego kształtu blachy, bądź do wyciągnięcia nieco bardziej ponad pożądany kształt, a następnie zbijamy „górkę” odpowiednimi pobijakami lub za pomocą młotkowania (blendowanie).

Istotą w tej metodzie jest odpowiedni dobór kształtu „grzybka” do dołka oraz precyzja w umiejscowieniu „grzybka”. Pomaga przy tym czystość lakieru (lakier wolny od past polerskich, warstw ceramicznych, silikonów, odpowiednio odtłuszczony, itp.) oraz odpowiednia temperatura aplikacji.

Metoda klejem „na gorąco” ogólnie jest wolniejszą metodów w porówaniau z wypychaniem od spodu wgniotki drutem, jednak czasami jest niezastapiona, jak np.: na wspomnianych słupkach z brakiem dostępu od spodu blachy czy też oszczędza czas kiedy mamy tylko kilka wgniotek na dachu i unikamy czasochłonnego demontażu podsufitki.